شرکت پتروپارس به تنهایی توسعه فاز 11 را عملیاتی می کند - تور یونان ارزان

وی شرح داد: شرکت پتروپارس کار خود را شروع کرده و در حال انعقاد قرارداد برای اصلاح جکت و تامین کالاهای اساسی به منظور حفاری چاه ها است.

به گزارش پایگاه خبری اتاق ایران، دوازدهم تیرماه 1396 بود که قرارداد توسعه فاز 11 پارس جنوبی میان شرکت ملی نفت ایران و کنسرسیوم توتال، سی ان پی سی و پتروپارس به امضا رسید. طرحی که هدف آن تولید حداکثری و پایدار روزانه 2 میلیارد فوت مکعب (برابر با حدود 56 میلیون مترمکعب) گاز غنی ترش از منابع بخش فراساحل فاز 11 میدان گازی مشترک پارس جنوبی و انتقال آن به خشکی بود و پیش بینی می شود در صورت اجرایی شدن این طرح، در طول 20 سال دوره قرارداد 335 میلیارد مترمکعب گاز طبیعی غنی و ترش از این میدان مشترک تولید شود که از این گاز غنی ترش می توان حدود 290 میلیون بشکه میعانات گازی، 14 میلیون تن گاز مایع، 12 میلیون تن اتان و 2 میلیون تن گوگرد به همراه 315 میلیارد مترمکعب گاز سبک شیرین تولید کرد.

شرکت توتال 50.1 درصد، شرکت چینی 30 درصد و شرکت پتروپارس ایران نیز بقیه سهم پروژه را در اختیار داشتند.

مطابق زمان بندی پیش بینی شده، 40 ماه بعد از امضای قرارداد، تولید اولیه از میدان شروع شد و با توجه به پیچیدگی ساخت تأسیسات فشار افزایی در فاز دوم، 36 ماه زمان برای مطالعه و آماده سازی و 60 ماه زمان برای ساخت سکو در نظر گرفته شد.

توتال کار خود را در این فاز شروع و طبق برنامه حرکت کرد. ساخت نخستین جکت فاز 11 پارس جنوبی توسط شرکت های ایرانی، شروع به کار دفتر توتال در ایران، انجام کار توتال در فاز 11 طبق زمان بندی، برگزاری مناقصه، هزینه 90 میلیون دلاری توتال در فاز 11 ازجمله مهم ترین اقدامات توتال بود.

اما بعد از خروج آمریکا از برجام در اردیبهشت ماه، شرکت توتال، اعلام کرد تنها در صورتی می تواند این پروژه را ادامه دهد که بتواند از آمریکا معافیت بگیرد. ایران دو ماه به توتال فرصت داد که از آمریکا معافیت بگیرد و پایان شرکت توتال اعلام کرد که آمریکا موافقت نکرده و از پروژه کنار رفت. پایان این شرکت 29 مرداد 97 در بیانیه ای رسماً خروج خود را از این پروژه اعلام کرد: اگرچه درباره آینده و شرایط شرکت چینی سینوپک درباره آینده به ما اطلاعی نداده اند اما همچنانکه قبلاً هم گفته بودیم این شرکت دولتی چین در صورت تمایل حق ادامه این پروژه را دارد.

تریک پویانه، مدیر ارشد اجرایی توتال پس از خروج از پارس جنوبی در مصاحبه با سی. ان.بی. سی گفت: اداره یک شرکت بین المللی بدون دسترسی به تأمین اقتصادی آمریکا یا سهامداری آمریکا، غیرممکن و این واقعیت جهان است که ما حق معامله با ایران را نداریم. بانک های آمریکایی در حدود 90 درصد فعالیت های تأمین اقتصادی این شرکت مشارکت دارند و حدود 30 درصد سهام این شرکت متعلق به سرمایه گذاران آمریکایی است. بیش از 10 میلیارد دلار از سرمایه توتال در فعالیت هایی در آمریکا است.

بعد از توتال، طبق مفاد قرارداد مسئولیت این شرکت، سهم توتال به شرکت چینی واگذار شد. بیژن زنگنه وزیر نفت همان زمان اعلام کرد که باید با چینی ها مذاکره کنیم تا مشخص شود فعالیت عملیاتی و اجرایی را از چه زمانی شروع می کنند. مذاکره ای که به نتیجه نرسید و پایان چهاردهم مهرماه سال جاری، وزیر نفت از کنار گذاشته شدن چینی ها از فاز 11 خبر داد و گفت: این فاز به طور 100 درصد به پتروپارس رسید.

پیشنهاد تشکیل کنسرسیومی از شرکت های داخلی برای اتمام فاز 11 پارس جنوبی

رضا پدیدار رئیس کمیسیون انرژی اتاق تهران در گفت وگویی که بیستم مهرماه با پایگاه خبری اتاق ایران داشت، با تأکید بر این نکته که عملیات اکتشاف و حفاری فاز 11 پارس جنوبی به گونه ای است که حتماً باید در آب های پرعمق صورت گیرد، گفت: اینکه گفته شود شرکت پتروپارس می تواند تا پایان سال تکلیف فاز 11 پارس جنوبی را مشخص کند، به نظر من کمی دور از ذهن است. معتقدم باید این کار با تشکیل کنسرسیومی از شرکت های داخلی صورت گیرد.

پدیدار در ادامه اضافه کرد: در نشستی هم که با وزیر نفت داشتیم، بنده از طرف بخش خصوصی پیشنهاد دادم که باید شرکت پتروپارس این کنسرسیوم را با حضور سازندگان، پیمانکاران، مشاوران، مهندسان ساخت و به خصوص کسانی که درزمینه EPC فعالیت می کنند، تشکیل دهد تا تکمیل فاز 11 عملیاتی شود.

رئیس کمیسیون انرژی اتاق تهران در پاسخ به این سؤال که ضرورت تشکیل این کنسرسیوم برای عملیاتی شدن فاز 11 پارس جنوبی چیست؟ گفت: دولت در حال حاضر با کمبود منابع اقتصادی روبه روست و از طرف دیگر هم تمام توان اجرایی برای تکمیل این پروژه را ندارد. از طرفی حدود 67 شرکت فعال درزمینهٔ اکتشاف و تولید فعالیت دارند که مورداطمینان وزارت نفت هم هستند و می توان از توان آن ها برای تکمیل این پروژه استفاده کرد.

پدیدار همچنین با اشاره به این موضوع که ایران فاقد بخشی از دانش فنی روزآمد است، تأکید کرد: نبود این دانش فنی باعث می شود تا هزینه تمام شده پروژه بسیار بالاتر شود. باید محاسبه شود که در شرایط جدید نسبت به هزینه کنسرسیوم توتال، CNPCI و پتروپارس که حدود 5 میلیارد یورو برآورد شده بود، چقدر هزینه خواهد داشت، آیا تمام کسانی که شریک تجاری پتروپارس خواهند بود یا حتی خود پارو پارس با این قیمت کار خواهد کرد؟ من شک دارم؛ به این دلیل که کشور در حال حاضر با یک تورم لجام گسیخته روبرو است که مانعی بر سر راه فعالان اقتصادی است.