در مواجهه با دعوای بچه ها چه واکنشی نشان دهیم؟
به گزارش مجله میکونوس، هنگامی که نیروی سومی وارد دعوای بچه ها می گردد که از هر دوی آن ها برتر و قدرت بالاتری دارد اثرات منفی به بار می آورد.
مشاجره و رقابت امری جدانشدنی از زندگی و رشد بچه ها است. به طوری که تمامی والدین در بین بچه ها خود و دوستان آن ها به کرات شاهد چنین اتفاق هایی هستند. اما در این بین بسیاری از والدین، با اینکه می دانند درگیری بچه ها با یکدیگر خیلی زود خاتمه پیدا خواهد نمود، سریع مداخله می نمایند و واکنش نشان می دهند.
به عبارتی نیروی سومی وارد دعوای بچه ها می گردد که از هر دوی آن ها برتر و قدرت بالاتری دارد. ورود والدین به این مشاجرات در نگاه اول یاری نماینده و رهایی بخش فرزندشان است. اما در باطن اتفاق دیگری در حال اجرا است.
دعوای بچه ها در زمین بازی یا درگیری آن ها با هم باعث تقویت مهارت های اجتماعی و همدلی بین بچه ها خواهد شد. ورود سریع والدین به کودک آن ها این پیغام را می رساند که تو به تنهایی قادر به حل مسیله و دفاع از خود نیستی و من همواره باید در کنار تو باشم.
بیشتر درگیری های بچه ها فرصت مناسبی برای رشد و ایجاد مهارت های اجتماعی است. در چنین شرایطی، بهتر است والدین ابتدا صبر و حوصله به خرج دهند و منتظر بمانند و ببینند بچه ها چه عکس العملی نشان می دهند.
بچه ها باید نحوه تعامل اجتماعی با دیگران را یاد بگیرند و مشکلاتشان را به یاری همین تجربیات اولیه در دعوا ها حل نمایند. در حقیقت باید دانست که این دعوا ها تنها بازی زندگی بزرگسالی آن ها است و دخالت بزرگتر ها در این مشاجرات فرصت تجربه آموزی برای آینده را از آن ها می گیرد.
گاهی والدین از مداخله کردن احساس خوبی پیدا می نمایند. آن ها بر این باورند که با مداخله کردن مهارت های لازم را برای حل دعواهایشان و یا مقابله با قلدری را به کودکشان یاد می دهند. در نهایت، چون مداخله آن ها خاتمه درگیری را در پی دارند، احساس می نمایند مؤثر واقع شده اند. البته بچه هاشان هم، از اینکه احساساتشان شنیده شده است و پدر و مادر حامی آن ها بوده اند، احساس مثبتی دارند.
با وجود این، چرا والدین نباید همواره وارد درگیری شوند و مداخله نمایند؟ چون زندگی فراز و نشیب های فراوانی دارد و والدین همواره و در هر شرایطی حضور ندارند.
پس بهتر است کودک از قبل مهارت هایی برای حل تعارضات کسب نموده باشد. علاوه بر این در بین همسالان کودک آن ها در آینده با القابی شناخته می شوند که نقطه مرکزی اعتماد به نفس آن ها برای ابراز وجود در بین همسالانشان را مورد هدف قرار می دهد.
به عنوان یک والد تنها در صورتی که به این نتیجه رسیدید که دعوا وارد مسیر خطرناک تری شده، وقت مداخله رسیده است. نباید فراموش کنید که این مشاجرات تنها یک رزمایش برای آینده کودکتان است. پس از بچه ها بخواهید هر کدام مشکل را بیان نمایند و شما نیز خیلی واضح مشکل را دوباره بازگو کنید.
سپس بخواهید راهکار های مشکل را بیان نمایند و اختلافات بین خودشان را به شیوه دیگری غیر از گلاویز شدن حل نمایند. یادگیری این مهارت تنها برای خاتمه دادن به دعوا نیست، بلکه آن ها را مجبور می نماید به روش پخته تر و منطقی تری با هم مذاکره نمایند.
وقتی قلدری اتفاق می افتد. قلدری به معنی این است که یکی از بچه ها، با تکرار حرکاتی، قصد آسیب رساندن به کودک دیگر را دارد. در چنین وضعیتی، نوعی تفاضل قدرت هم وجود دارد. معمولا یکی از آن ها از لحاظ سنی یا جسمی از دیگری بزرگ تر است. یا وقتی خطر آسیب جسمی وجود دارد نیز والدین باید برای مراقبت و محافظت از کودک اقدامی انجام دهند.
منبع: فرادید