غزل شماره 97 حافظ: تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج - تور یونان ارزان

خبرنگاران | سرویس فرهنگ و هنر

تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج

سزد اگر همه دلبران دهندت باج

دو چشم شوخ تو برهم زده خطا و حبش

به چین زلف تو ماچین و هند داده خراج

بیاض روی تو روشن چو عارض رخ روز

سواد زلف سیاه تو هست ظلمت داج

دهان شهد تو داده رواج آب خضر

لب چو قند تو برد از نبات مصر رواج

از این مرض به حقیقت شفا نخواهم یافت

که از تو درد دل ای جان نمی رسد به علاج

چرا همی شکنی جان من ز سنگ دلی

دل ضعیف که باشد به نازکی چو زجاج

لب تو خضر و دهان تو آب حیوان است

قد تو سرو و میان موی و بر به هیئت عاج

فتاد در دل حافظ هوای چون تو شهی

کمینه ذره خاک در تو بودی کاج

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

تعبیر فال حافظ شما

به ظاهر افراد توجه مکن. اصل باطن و درون فرد است که می تواند روی تو تأثیر گذارد. آنقدر ظواهر تو را فریب داده اند که بارها از این موضوع، دیگران از تو سوء استفاده نموده اند. آن چنان عاشق هستی که فکر می کنی اگر جواب رد بشنوی خواهی مُرد، در صورتی که برای طرف مقابلت تو چندان مهم نیستی پس بیش از این خودت را خسته مکن؛ شکست در عشق هیچ کس را نکُشته است.

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

شاهد فال:

غزل شماره 98 - اگر به مذهب تو خون عاشق است مباح

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

غزل شماره 97 حافظ با صدای علی موسوی گرمارودی

کد مولتی مدیا

دانلود

فیلم اصلی

معنی و تفسیر غزل شماره 97 حافظ

بیت اول

تویی که بر سرِ خوبانِ کشوری چون تاج

سزد اگر همه دلبران دهندت باج

خطاب به محبوب می فرماید: شایسته است که از تمام دلبران عالَم باج بگیری، زیرا بر سرِ همه زیبایانِ کشور همچون تاج پادشاهی هستی. یعنی پادشاه سرفرازِ جمیع دلبرانی و بر سرِ تمام دلبران جا داری. [سزد = لایق / ستانی = از مصدر ستانیدن به معنی دریافت]

✦✦✦✦

بیت دوم

دو چشمِ شوخِ تو بر هم زده خطا و حَبَش

به چینِ زلف تو ماچین و هند داده خراج

دیدگان تو که در دلبری گستاخند، در سرزمینِ ختا و حبشه، شوری برانگیخته اند و چین عظیم و هندوستان به شِکَنِ زلف تو به نشانِ اطاعت باج داده اند. [خطا (ختا) = نام شهری در ترکستان که مشک خیز است و زیبایان آن به حُسن مشهور / حبش = حبشه، کشور سیاهان در خاور افریقا / ماچین = چین عظیم یا چین اصلی (لغت نامه دهخدا)]

✦✦✦✦

بیت سوم

بیاضِ رویِ تو روشن چو عارضِ رُخِ روز

سوادِ زلفِ سیاهِ تو هست ظلمت داج

سفیدی روی تو از روی خورشید روشن تر است یعنی از روی خورشید درخشان تر است و سیاهی زلفت سایه تر از تاریکی شب است. [بیاض = سفیدی / عارض رُخ روز = صفحه رُخسارِ خورشید / داج = تاریک]

✦✦✦✦

بیت چهارم

دهانِ شهدِ تو داده رواجِ آبِ خضر

لبِ چو قندِ تو برد از نبات مصر رواج

ای جانان، دهان تو که از انگبین است به آب حیات که خضر از آن نوشید، حیات و بقا داده است یعنی آبِ حیات، خاصیت عمر جاودان بخشیدن خود را از دهان تو گرفته و لبِ شیرین چو قند تو، بازار نبات مصر را از رونق انداحته و کسادش نموده یعنی تا لبِ تو هست کسی اسمی از نبات مصر نمی برد.

✦✦✦✦

بیت پنجم

از این مرض به حقیقت شفا نخواهم یافت

که از تو دردِ ای جان نمی رسد به علاج

اگر از تو به دردِ دلِ من علاج نرسد، من از این مرض یعنی بیماری عشق، شفا نمی یابم. علاج دردِ من، شربت وصالِ تو است اگر میسر شود شفا می پذیرد و اِلا با اجل فراق می میرم.

✦✦✦✦

بیت ششم

چرا همی شکنی جانِ من ز سنگِدلی

دلِ ضعیف که باشد به نازکی چو زجاج

ای جانِ من، چرا با دلِ مثل سنگت، دلِ ضعیفِ مرا می شکنی. دلی که در نازکی و لطافت مانند شیشه است. دلِ نازک و لطیف حافظ، شایسته شکستن نیست چرا می شکنی؟

✦✦✦✦

بیت هفتم

لبِ تو خضر و دهانِ تو آبِ حیوانست

قدِ تو سرو و میان موی و بر به هیأتِ عاج

لبت همچون خضر و دهان شیرین و زندگی بخشت مانند آبِ حیات است و قدت هم سرو است یعنی در بلندی و موزونی چون سرو است و میانت چون موی باریک و سینه و پهلوهایت در سفیدی چون عاج است.

✦✦✦✦

بیت هشتم

فتاد در دلِ حافظ هوای چون تو شهی

کمینه ذره خاکِ در تو بودی کاج

محبتِ پادشاهی همچون تو در دلِ حافظ افتاد، کاش کمترین غلامِ خاکِ درگاه تو بود. [کمینه = کم و حقیر / کاج = کاش و کاشکی]

منبع: توضیح سودی، انتشارات نگاه.