دابسمش در قرنطینه!

به گزارش تور یونان ارزان، نفیسه مجیدی زاده:تابستان است و هم چنان در قرنطینه خانگی هستیم. در تهران اجتماع بیش از 10 نفر ممنوع شده است. ما اجتماع خودمان را داریم، آن هم در سرزمینی که مرز ندارد؛ ما این جا اشتراک های زیادی داریم؛ گاهی ویدیوهای شبیه هم می سازیم که از دیدنش سیر نمی شویم، این ویدیوها را افراد زیادی می بینند و لایک می کنند.

دابسمش در قرنطینه!

تعداد لایک ها مهم است. تعداد بازدیدها مهم است. لایو می گذاریم، آدم هایی که می شناسیم و نمی شناسیم اظهار نظر می کنند. بعضی بددهن هستند و بعضی مهربان... چالش های هفتگی داریم و فقط کافی است با موضوعی تعیین و تعیین شده یک فیلم از خودمان بگیریم و تمام!

مثل کیسهی نایلکس!

دابسمش برنامه جدیدی نیست، اما کرونا تب دابسمش را بالا برده است. اپلیکیشن ها و برنامه های دابسمش میلیون ها بار دانلود می شوند. قلمروی دابسمش گسترش پیدا می کند و نوجوانان، مخاطبان و کاربران اصلی چالش های آن هستند.

برای ما در ایران، کلمه دابسمش کاربرد کیسه نایلکس را دارد. نایلکس نام یک شرکت بزرگ تولیدکننده نایلون های پلاستیکی است که شهرتش باعث شده، بسیاری مواقع، به جای واژه کیسه پلاستیکی از آن استفاده می کنیم. دابسمش هم به معنای لب خوانی است و اولین اپلیکیشن ارائه این برنامه دابسمش نام داشت و حالا ده ها برنامه دیگر با نام های گوناگون در این زمینه فعال اند.

از نگاه خودمان

هستی، دانش آموز سال یازدهم است که دوره کوتاهی به شدت دابسمش را دنبال می کرده و بعد، از آن خسته شده است. او می گوید: یکی از دبیرهای مشترک ما با مدرسه کارودانش تعریف می کرد، دانش آموزی در یک مدرسه دیگر دارد که در تیک تاک (نام یک اپلیکیشن است)، کلیپ های فان و بامزه می سازد و 20هزار دنبال کننده دارد. معلم ما گفت درآمد او از من بیش تر است! آی دی او اسم عجیب و خاصی داشت.

آفرین، نوجوانی 12 ساله، در گروه واتس اپ دوستانش گاهی کتاب معرفی می کند، ولی هیچ کس به او توجهی ندارد و همه درباره دابسمش ها صحبت می کنند.

پارسای16ساله هم به این ویدیوها علاقه دارد و می گوید: باید حواست باشد. توی بعضی از این برنامه ها می شود هنرت را نشان بدهی و خلاق باشی و از لحاظ بصری، صحنه های زیبایی تولید کنی، اما بیش ترشان یک برنامه از پیش تعیین شده دارند و فقط خسته ات می کنند.

همانقدر که غذا میخوریم

بصیر مقدسیان، معلم و پژوهشگر توانمندسازی نوجوانان می گوید: می توانیم بچه ها را آگاه کنیم و شناختی به آن ها بدهیم تا خوب و بد را بشناسند. وقتی نوجوانی آگاه شد، دیگر بحث شناخت نیست و خودش به عنوان یک نوجوان می داند چه کاری خوب و چه کاری بد یا مضرات و خوبی های هرفعالیتی چیست.

اگر کسی زیاد غذا می خورد، به این معنی نیست که ضرر پرخوری را نمی داند. اگر بسیاری از کارها را در یک فضای آرام و محبت آمیز از یک نوجوان بپرسند، خودش هم از آن راضی نیست، ولی انجامش می دهد تا مثلاً شاید در گروه دوستانش بماند.

همیشه همین بوده است. به نوجوانان نسل گذشته هم که نگاه کنید، می بینید مثلاً لباس های جورواجور همین حکم را داشت. گاهی اگر آن لباس ها را نمی پوشیدیم، از گروه دوستان دور می ماندیم. و البته گاهی به خواست گروه هم سالان تن می دادیم و گاهی نه!

مهم است بدانیم چه قدر غذا بخوریم که برای سلامتی ما ضرر نداشته باشد.

کارشناسان آی. تی معتقدند نوجوانان و همه مردم باید بتوانند دیتا را مدیریت کنند و زمان و نوع استفاده از آن را کنترل کنند؛ همه با هم فیک ها را بشناسیم، باید بدانیم گرگ های زیادی در لباس میش هستند و باید گرگ ها را بشناسیم.

دوبلهی برعکس

دابسمش یک جور دوبله برعکس است؛ تو اول صدا را داری و بعد تصویر تولید می کنی. تا پیش از سال 2014 میلادی، انجام این کار توسط افرادی انجام می گرفت که تا حدی از صدا و تصویر سر در می آوردند. اما با ورود اپلیکیشن دابسمش، میلیون ها نفر در جهان آن را نصب کردند و دوبلور تصویری شدند.

اپلیکیشن ها و سرویس های میزبانی ویدیویی، همه فضا را برای ساختن یک ویدیوی حرفه ای فراهم می کنند. همه خلاقیت را سرویس میزبان انجام می دهد، چالش را طراحی می کند و...

کلیپ های دابسمش، 10 ثانیه ای اند و برای اشتراک روی شبکه های اجتماعی ساخته می شوند.

منبع: همشهری آنلاین
انتشار: 27 شهریور 1399 بروزرسانی: 6 مهر 1399 گردآورنده: mykonos.ir شناسه مطلب: 1203

به "دابسمش در قرنطینه!" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "دابسمش در قرنطینه!"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید