رودها و کانال های سن پترزبورگ را بشناسید - مجله میکونوس

همراه دور زمین باشید و با تور روسیه ارزان از کاخ کرملین دیدن کنید و در شهرهای زیبای مسکو و سوچی گشتی بزنید و خاطرات زیبایی برای خود رقم بزنید.

رود نوا

رود نوا مهم ترین آبراهه سن پترزبورگ به شمار می رود و شهر در امتداد سواحل و جزایرِ دلتای وسیع آن گسترش یافته است. این رود تنها با طول 74 کیلومتر، یکی از کوتاه ترین رودهای اصلی دنیا و ازلحاظ حجم آب، یکی از بزرگ ترین رودهای اروپا است. رود نوا، دریاچه لادوگا (Ladoga)، بزرگ ترین دریاچه اروپا را به دریای بالتیک وصل می نماید.

در سال 1240 میلادی، جنگجویان نووگرود به فرماندهی شاهزاده الکساندر یاروسلاویچ توانستند نیروهای مهاجم سوئدی را در سواحل نوا در هم بکوبند. شاهزاده الکساندر بعدازاین پیروزی، به الکساندر نوسکی یا الکساندرِ نوا شهرت یافت اما صفحه اصلی تاریخ این رود بزرگ از سال 1703، هم زمان با تاسیس شهر سن پترزبورگ در دهانه آن نگاشته شده است. نخستین معمارانی که کار ساخت وساز شهر را بر عهده داشتند، به درستی، به اهمیت توسعه شهری در امتداد این رود پی برده بودند. رود نوا با شروع ساخت خاکریز در دو طرف آن، به رکن اصلی معماری پایتخت بدل شد.

اولین خاکریز از چوب ساخته شده بود اما با جایگزینی آن با پوشش های گرانیتی در دهه 1760، توانست به یکی از تعیینه های نمای شهری سن پترزبورگ تبدیل شود. علی رغم میل باطنی پتر کبیر که دوست داشت، ساکنین شهر جدیدش از قایق برای جابه جایی در آبراهه های سن پترزبورگ استفاده نمایند، برای همگان خیلی زود تعیین شد که بنای پل، امری لازم است و امروزه بیش از 20 پل بر روی رود و انشعاب های آن کشیده شده است. بیشتر آن ها پل های متحرک هستند که شب ها در فصل دریانوردی برای عبور کشتی های بزرگ باز گذاشته می شوند.

تماشای باز شدن و بالا رفتن پل ها از ساحل یا از درون قایق های تفریحی، یکی از تجربه های دلپذیر در شب های ماه ژوئن و جولای به حساب می آید. برای جابه جایی گردشگران در تابستان، حدود 500 قایق استفاده می شود. بیشتر جاذبه های گردشگری سن پترزبورگ در کنار آب جای گرفته اند و به راحتی از درون قایق قابل مشاهده هستند اما جاذبه اصلی در اینجا، همان رود باشکوه نوا است که حال و هوایی بی همتای را پدید می آورد. این رود در مرکز شهر قرار گرفته است و ایستگاه های متروی ادمیرالتی اسکایا (Admiralteyskaya)، اسپورتیونایا (Sportivnaya)، میدان لنین یا پلوشچاد لنینا (Ploshchad Lenina)، کرستوفسکی استروف (Krestovsky Ostrov) در نزدیکی آن واقع شده اند.

رود مویکا

رود کوچک و پرپیچ وخم مویکا (Moyka) که امروزه در دل پترزبورگ جاری است، اولین مرز پترزبورگ را در قرن هجدهم تشکیل می داد. بعد از بنای باغ تابستانی، جهت این رود را برای پیوستن به رود فونتانکا (Fontanka) تغییر دادند. از طرفی، کانال سوان از مویکا به رود نوا حفر شد. آنچه درنهایت پدید آمد، جزیره ای مصنوعی در میان فونتانکا، مویکا، کانال سوان و نوا بود که جزیره باغ تابستانی نام گرفت.

بدون تردید، چشمگیرترین شاهکارهای معماری مویکا، پیرامون میدان سنت ایزاک (St. Isaac) قرار گرفته اند. کلیسای سنت ایزاک، یکی از بناهای زیبا محسوب می شود که توسط معمار فرانسوی آگوست مونتفرند ساخته شده است. یکی از زیبایی های این میدان، عریض ترین پل پترزبورگ به نام پل آبی یا بلو بریج (Blue Bridge) است که با پهنای 97 متر، جریان آب را از چشم ها پنهان می سازد اما مشهورترین ساختمان سواحل مویکا به کاخ یوسوپوف (Yusupov) تعلق دارد. هرچند این بنا، نمونه زیبایی از سبک نئوکلاسیک به شمار می آید اما شکوه درونی آن که از ثروت بی حدوحصر خانواده یوسوپوف حکایت دارد و همچنین قتل گرگوری راسپوتین، مشاور مرموز و معتمد تزار، در دسامبر 1916 توسط شاهزاده یوسوپوف، آوازه این کاخ را دوچندان نموده است.

علاوه بر این ها، پانزده پل بر روی رود مویکا کشیده شده اند که هرکدام نمونه های بی بدیلی از نبوغ دنیای معماری را آشکار می سازند. این رود از مرکز شهر می گذرد و ایستگاه های متروی گوستینی دوور (Gostiny Dvor) یا نوسکی، سنایا پلوسچاد (Sennaya Ploschad)، سادووایا و ادمیرالتیسکایا (Admiralteyskaya) در نزدیکی آن قرار دارند.

رود فونتانکا

رود فونتانکا در مقایسه با رود نوا، تنها از یک خاکریز برخوردار است که در طول جهت 7 کیلومتری آن ادامه می یابد. این رود تا نیمه قرن هجدهم، مرز جنوبی سن پترزبورگ را تشکیل می داد. شمار زیادی از بناهای تاریخی و فرهنگی در اطراف فونتانکا بنا شده اند.

در سال 1737 با ساخت لوله هایی که برای رساندن آب به فواره های باغ تابستانی بر روی آن ساخته شدند، به اسم امروزی فونتانکا به معنای فواره شهرت یافت. اولین ساختمانی که در سواحل فونتانکا بنا شد، کاخ تابستانی پترکبیر بود. همچنین به دستور تزار پاول اول، در بین سال های 1797 تا 1800، قلعه میخایلوسکی (Mikhailovsky) با حفر خندقی در سه طرف آن توسط وینچنزو برانا در ساحل فونتانکا بنا شد.

در قرن نوزدهم، چندین کاخ مجلل ازجمله کاخ شووالوف و شرمتوف در نزدیکی تقاطع رود فونتانکا و خیابان نوسکی پراسپکت قد برافراشتند. شاعر سرشناس روسی آنا اخماتووا در دهه 1920 و 1930 در آپارتمان های کاخ شرمتوف زندگی می کرد.

امروزه بال اصلی این کاخ به موزه موسیقی تبدیل شده است. همچنین موزه دیگری در آن به زندگی و آثار آخماتووا اختصاص داده شده است که از خیابان لیتنی (Liteyny) در دسترس قرار می گیرد. شاید بتوان گفت، نمای باشکوه معماری سواحل فونتانکا بدون وجود پانزده پلی که از روی آن می گذرند، ناتمام بود. تقریباً بیشتر این پل ها نمونه برجسته ای از هنر معماری و نمود پیشرفت های مهندسی قرن هجدهم به شمار می فرایند.

از میان زیباترین پل های این رود می توان به پل آنیچکوف که با مجسمه های مشهور رام نمایندگان اسب (Horse Tamers) اثر پیتر وان کلود زینت داده شده است و پل مصری با مجسمه های ابوالهول اشاره نمود. از دیگر آثار جالب توجه در کناره این رود، مجسمه سهره کوچکی به نام چیژیک - پیژیک (Chizhik-Pyzhik) است که مردم برای خوش شانسی سکه ای در کنار آن می اندازند.

باوجود جاذبه های فراوان، فونتانکا یکی از معروف ترین رودها برای گردش و تماشا محسوب می شود. این رود در مرکز شهر واقع شده است و ایستگاه متروی گوستینی دوور، داستایووسکایا (Dostoyevskaya)، سادووایا (Sadovaya)، پوشکینسکایا و انستیتوی تکنولوژیچسکی (Teknologichesky) در نزدیکی آن قرار دارند.

کانال گریبایدوف

گریبایدوف (Griboedov) کانال باریک و مارپیچی است که از مرکز سن پترزبورگ می گذرد. این کانال در میان دو رود فونتانکا و مویکا قرار گرفته است و بیشتر جهت خود را موازی با این دو حرکت می نماید. هرچند گریبایدوف کمتر از شش کیلومتر طول دارد اما بیش از 21 پل روی آن ساخته شده است. خاکریز این کانال به طول پنج کیلومتر، دورنمایی وسیع از معماری سن پترزبورگ را نمایان می سازد که قرن ها و سبک های مختلفی را در بر می گیرد.

گریبایدوف همچنین به خاطر محل قتل تزار الکساندر دوم شهرت دارد که توسط عده ای از انقلابیون آنارشیست ترور شد. از 1761- 1759 فرانچسکو بارتولومئو راسترلی، معمار ایتالیایی، عمارتی برای ژنرال ویلبوا در تقاطع کانال و خیابان نوسکی بنا کرد. در همین عمارت بود که میلیونر مشهور، بارون واسیلی انگلهارد، بهترین مهمانی های باله و بالماسکه شهر را در طول دهه 1820 و 1830 ترتیب می داد.

امروزه این بنا، سالن کوچک فیلارمونیای سن پترزبورگ (Philharmonia)، نام گرفته و میزبان برگزاری کنسرت های موسیقی چمبر است. 25 سال طول کشید تا این کانال کاملاً لایروبی و سواحل آن مستحکم شوند. در نزدیکی ورودی ساختمان بانک، پل معلقی جهت عبور عابر پیاده روی کانال قرار گرفته است که به پل بانک شهرت یافته است. چهار مجسمه گریفین بر روی این پل با بال های طلایی رنگ خود به نماد های سن پترزبورگ تبدیل شده اند.

آب های گریبادوف، انعکاس گر زیباترین کلیساهای پترزبورگ است. به رغم اینکه کلیسای کازان (Kazan) بزرگ ترین کلیسای این شهر محسوب می شود اما کلیسای منجی ما بر خون ریخته شده (Our Saviour on the Spilled Blood) شهرت زیادی به دست آورده است. این کلیسا از سال 1883 تا 1907، در محل ترور تزار الکساندر دوم ساخته شد و بعدها به رستاخیز مسیح تغییر نام داد. در سمت غربی کانال، کلیسای نیروی دریایی سنت نیکولاس، یکی از قدیمی ترین کلیساهای سن پترزبورگ خودنمایی می نماید که به خاطر قرار دریافت در تقاطع کانال های گریبایدوف و کریوکوف چشم ها را محو زیبایی خود نموده است. در سال 1923، این کانال به افتخار الکساندر گریبایدوف، نمایشنامه نویس و دیپلمات روس، از اکاترینسکی به گریبایدوف تغییر نام داد. این کانال در مرکز شهر قرار گرفته است و ایستگاه های متروی نوسکی، گوستینی دوور، سنایا پلوسچاد، اسپاسکایا (Spasskaya) و سادوایا در نزدیکی آن واقع شده اند.

کانال کریوکوف

بااینکه کانال تاریخی کریوکوف (Kryukov)، رودهای فونتانکا و مویکا و کانال گریبایدوف را به یکدیگر متصل می نماید و همچنین خاکریزهای گرانیتی و پل های قدیمی زیبای آن، تماشایی ترین جاذبه های سن پترزبورگ نظیر جزیره نیو هلند، سالن مدرن تئاتر مارینسکی (Mariinsky) و برج ناقوس کلیسای سنت نیکولاس را به نمایش می گذارد، اما آن چنان که باید، شهرت پیدا ننموده است.

درواقع، کانال کریوکوف در بین سال های 1717 تا 1720 از رود نوا به رود مویکا حفر شد. این کار زیر نظر سیمیون کریوکوف انجام گرفت که کانال نام او را تا امروز بر خود دارد. در سال 1787-1782 این کانال تا رود فونتانکا ادامه یافت. در 1847 بخشی که به رود نوا منتهی می شد به وسیله لوله به میدان کارگر (Square of Labor) راه پیدا کرد که دسترسی به رود نوا را تنها به وسیله کانال های ادمریالتسکی و نوو- ادمریالتسکی میسر می ساخت. یکی از جاذبه های اصلی کریوکوف، جزیره نیو هلند است که در زمان حفر کانال به وجود آمد. انبارهای قدیمی این جزیره و ورودی های آبی آن که با طاق های آجری قرمزرنگی به سبک نئوکلاسیک تزیین شده اند، بسیار قابل توجه هستند. در آن سوی کانال، پادگان های بزرگ دریایی کریوکوف به چشم می خورند.

یکی از زیباترین ساختمان های کانال به سبک نئوکلاسیک، آپارتمان وج (Vege) است. مجسمه ها و نقش برجسته های زیبایی، نمای خاکستری رنگ گرانیتی آن را زینت بخشیده اند. به محض ورود به ساختمان، با مجسمه ای از خدای یونانی پن (Pan) روبرو می شوید که با فلوتش روی نیمکتی در حال استراحت است و به گردشگران خیرمقدم می گوید. از روی کانال کریوکوف، شش پل می گذرند. تمامی این پل ها به جز پل کاشین (Kashin) سه دهانه هستند و پوشش گرانیتی دارند. لازم به ذکر است که از روی پل استارو نیکلوسکی، بیشترین تعداد پل در سن پترزبورگ را می شود دید. این کانال در مرکز شهر واقع شده است و تنها ایستگاه متروی گوستینی دوور در نزدیکی آن قرار گرفته است.

رود اسمولنکا

رود پرپیچ وتاب اسمولنکا (Smolenka) دو جزیره واسیلیوسکی و دسمبریستز را از یکدیگر جدا می سازد. این رود درگذشته، بسیار کوتاه بود اما از سال 1960 تا 1970 به تدریج تغییر جهت داد و کانال جدیدی را به وجود آورد. امروزه اسمولنکا مستقیماً به خلیج فنلاند جاری می شود. بعدازآنکه جهت رود تغییر پیدا کرد، خاکریزهای وسیعی به سواحل آن افزوده شد.

با آمدن انقلاب صنعتی در نیمه دوم قرن نوزدهم، بیشتر سواحل اسمولنکا به دست شرکت های خصوصی افتاد. بدین ترتیب تا شروع جنگ دنیای اول، کارخانه های بزرگی در این مکان احداث شده بود. بااین وجود اسمولنکا نه تنها به خاطر کارخانه های خود، بلکه برای گورستان اسمولنسکو (Smolenskoe) شهرت زیادی دارد. این گورستان در دو طرف رودخانه قرار گرفته است و به چندین قسمت ارتودکس ها، ارمنی ها و لوتران ها تقسیم می شود. همچنین کسانی که در محاصره لنینگراد، جان خود را از دست دادند، در اینجا آرمیده اند. قدیمی ترین کلیسای این گورستان به سال 1786 باز می شود و وقف تئوتوکوس، مادر عیسی مسیح، شده است.

از ساختمان های قابل توجه در کرانه رود می توان از کلوپ کارگری کارخانه کوزیتسکی (Kozitsky) به سبک زیبای نئوکلاسیک استالینیستی، هاستل کارگران کارخانه ریشل (Reichel) به سبک آرت نوو و همچنین کلیسای ارمنی رستاخیز مقدس که قدمت آن به سال 1797 باز می شود، نام برد. پل اورالسکی، قدیمی ترین پل اسمولنکا به شمار می رود که ستون های گرانیتی آن با قایق های طلایی رنگی تزیین شده اند. ایستگاه متروی پریمورسکایا (Primorskaya) در نزدیکی رود اسمولنکا قرار گرفته است.

کانال زمستانی

کانال کوچک زمستانی یا زیمنیایا کاناوکا (Zimnyaya Kanavka) که رودهای نوا و مویکا را در اطراف کاخ زمستانی به یکدیگر متصل می نماید، به خاطر مناظر بدیع و رمانتیک خود زبانزد است. در حقیقت، انحنای سنگی و متقارن پل و موزه آرمیتاژ ، این حال و هوای شاعرانه را پدید آورده اند. حفاری این کانال در سال 1719 انجام گرفت.

در سال 1787، ساختمان سه طبقه تئاتر آرمیتاژ، در کرانه سمت راست کانال بنا شد. همچنین پلی مستحکم با طاقی بلند ساخته شد تا ساختمان جدید را به بنای قدیمی آرمیتاژ مرتبط سازد. پل آرمیتاژ، اولین پل سنگی سن پترزبورگ است که از سال 1763 تا 1766 بر روی این کانال قرار گرفته دارد. در سال 1934 طاق سنگی پل با بتون آرمه جایگزین شد اما معماران بامهارت توانستند ظاهر و روکش گرانیتی آن را به خوبی حفظ نمایند. لیزا، قهرمان زن اپرای بی بی پیک اثر پوشکین، از روی همین پل خود را به آب افکند. آهنگساز مشهور اپرا، پتر چایکوفسکی، با الهام از این خودکشی داستان بی بی پیک را تغییر داد.

در کرانه کانال زمستانی تمامی ساختمان ها ازجمله خانه شاهزاده گاگارین (Gagarin) و موزه هنری جدید آرمیتاژ از شکوه خاصی برخوردار هستند. این کانال در نزدیکی خیابان نوسکی پراسپکت قرار گرفته است و ایستگاه متروی ادمریالتسکایا در نزدیکی آن واقع شده است.

کانال سوان

کانال سوان (Swan) یا قو دو فضای سبز مشهور سن پترزبورگ یعنی پارک مارس و باغ تابستانی را از یکدیگر جدا می سازد. این کانال که یکی از قدیمی ترین کانال های روسیه است، در بین سال های 1711 تا 1719 حفر شد و یکی از قدیمی ترین پل های سنگی شهر را دارا است.

در شروع قرن هجدهم بر روی زمین های وسیعی که امروزه پارک مارس و باغ تابستانی قرار گرفته اند، سرزمینی باتلاقی وجود داشت که با بوته های انبوهی پوشیده شده بود. به منظور تخلیه این باتلاق، سامانه ای از کانال ها ایجاد شد که یکی از آن ها کانال سوان بود. این کانال نام خود را از قوهایی که بعدها در آن سکنی گزیدند، گرفته است. سوان، رود مویکا و نوا را به یکدیگر متصل می نماید.

در ساحل سمت راست کانال، کاخ سابق شاهزاده اولدنبرگ جای گرفته است که در سال 1787، توسط معمار نئوکلاسیک فرانسوی ژان باپتیست بنا شد. در حال حاضر، دانشگاه دولتی فرهنگ و هنر در این کاخ قرار گرفته است. نزدیک ترین ایستگاه مترو به کانال سوان، ایستگاه گوستینی دوور است.

رود سیاه

در روسیه، اصطلاح رود سیاه به رودهایی گفته می شود که در میان باتلاق های این سرزمین جاری هستند. رودخانه سیاه یا در زبان روسی چرنایا (Chernaya) همان جایی است که در سال 1837 شاهد دوئلی سرنوشت ساز میان پوشکین و یک افسر فرانسوی بود.

در قرن نوزدهم، این رود، محیط بسیار سرسبز و زیبایی داشت. امروزه نیز به خاطر دوردست بودن و علفزارهای رویایی که دارد، گردشگران زیادی را مجذوب خود می نماید. همچنین این مکان، در نظر آنان که برای دفاع از شرافت خود، راهی جز دوئل نمی یابند، جذابیت ویژه ای دارد.

در سال 1887 تندیس پوشکین درجایی که دوئل نموده بود، قرار داده شد تا یاد شاعر را زنده نگه دارد. یک قرن بعد، این مجسمه با ستون هرمی گرانیتی که با نقش برجسته ای برنزی از پوشکین مزین شده است، تعویض شد. در نوامبر سال 1909، دوئل دیگری بین شاعران عصر نقره ای ادبیات روسیه، نیکلای گومیلف و ماکسیمیلیان ولوشین روی داد که البته هیچ یک به هدف نزدند. این دوئل بر سر زنی در گرفت که شعرهای خود را با نام دی گابریاک به ماهنامه آپولون می فرستاد. هر دو شاعر در این ماهنامه مشغول به کار بودند. شعرهای این زن که خود را یک بارونز خارجی معرفی می کرد، گامیلوف را تحت تاثیر قرار داد اما درنهایت آشکار شد، این زن مرموز معلمی محلی است که با یاری ولوشین قصد داشت، توجه مردم را به شعرهای خود جلب کند.

آپارتمان پورشنف (Porshnev) با گذرگاه طاق دار بلند و باشکوه خود و آپارتمان پورشنفا به سبک آرت نوو در همسایگی آن از زیباترین ساختمان های اطراف این رود محسوب می شوند. رود سیاه همچنین از پشت دانشکده بزرگ دریایی کوزنستوف (Kuznetsov) می گذرد که سبک نئوکلاسیک استالینیستی را به خوبی نمایان می سازد. نزدیک ترین ایستگاه مترو در نزدیکی این رود، چرنایا رچکا است.

رود اوختا

اوختا (Okhta) بزرگ ترین انشعاب رود نوا است که تاریخچه غنی آن به قبل از ساخت شهر سن پترزبورگ باز می شود. در دهانه رود اوختا چندین قلعه و محوطه باستانی کشف شده که به تروآی سن پترزبورگ (St. Petersburgs Troy) مشهور است. در اطراف این رود و انشعاب های آن، نواحی سرسبز و مناطق صنعتی قرار گرفته اند.

انسان ها از دوره عصر سنگی تا به امروز در اطراف اوختا مسکن گزیده اند. در سال 1300 میلادی سوئدی ها دژ چوبی لندزکرونا را بر فراز بیشه ای بزرگ در نزدیکی رود اوختا ساخته بودند که براثر حمله ارتش نووگرود نابود شد. سوئدی ها مجدداً در سال 1611، قلعه سنگی نینشانز (Nienschanz) را در همان محل دژ لندزکرونا بنا کردند. در سایه این دژ مستحکم، زندگی در طرف دیگر رود گسترش یافت و شهری مستقل به وجود آمد که بناها و عمارت های زیبای آن تا جزایر و سواحل رود نوا ادامه پیدا می کرد؛ اما در جنگ شمالی (Northern War) که در اوایل قرن هجدهم در گرفت، تمام شهر به دست پترکبیر افتاد. درنهایت این قلعه های بی استفاده ویران شدند.

امروز در موزه نینشانز می توان در 700 سال تاریخ، پیش از تاسیس شهر پترزبورگ به کاوش پرداخت. چندین رود به رود اوختا جاری می شوند. بر روی اوختا و تمامی انشعاب های آن درمجموع 45 پل کشیده شده است که بیشتر آن ها در نیمه دوم قرن بیستم ساخته شده اند. همچنین سد اوختا در سال 1716 بر روی این رود ساخته شده است و امروزه به طور مداوم تحت بازسازی قرار گرفته است. لادیژنسکایا (Ladozhskaya)، نزدیک ترین ایستگاه مترو به رود اوختا است.

رود کارپوکا

رود کارپوکا (Karpovka)، جزایر پتروگرادسکی (Petrogradsky) و آپتکارسکی (Aptekarsky) را از یکدیگر جدا می نماید. این رود از میان صومعه سنت جان ریلا (John of Rila Convent) و باغ گیاه شناسی سن پترزبورگ می گذرد که یکی از جذاب ترین مناظر را در سواحل آن خلق می نمایند.

نام این رود به سال های اولیه تاسیس شهر باز می شود که تلفظ نادرستی از کلمه فنلاندی کورپیوکی (Korpiyoki) به معنی رودی در جنگل در میان مردم رواج یافته بود. بناهای زیبایی در امتداد کارپوکا به چشم می خورند؛ از میان آن ها، می توان از صومعه سنت جان ریلا نام برد که کشیش سنت جان کرونستاد در سال 1900 آن را بنا کرد.

سبک زیبای نئوبیزانسی آن توسط نیکلای نیکونوف، معمار کلیسا، طراحی شده است. آرامگاه سنت جان در همین مکان قرار گرفته است و سال ها است که زائران فراوانی را از اطراف دنیا به سوی خود می کشاند. بنای بتونی منحنی شکلی در خاکریزهای کارپوکا، به عنوان اولین ساختمان مسکونی در زمان شوروی شناخته می شود. بهترین معماران شوروی این ساختمان را با مصالح درجه یک برای نخبگان بلشویک ها بنا کردند که هنوز همگان را به تحسین وا می دارد.

در شروع قرن هجدهم، عمارت چوبی فئوفان پروکوپوویچ در ساحل سمت چپ رودخانه قرار داشت. پروکوپویچ اسقف پرنفوذ روسی، در زمان پترکبیر بود که به تزار در ایجاد اصلاحات در کلیسای ارتودکس یاری کرد. او که جهل و خرافات را خطرناک ترین شیطان ها می دانست، در منزل خود مدرسه ای برای یتیمان ساخت. در سال 1835 این خانه به بیمارستان سنت پتر و پل و انتها به دانشگاه دولتی پزشکی سن پترزبورگ تبدیل شد. از روی این رود هفت پل می گذرند و آپتکارسکی و سیلین (Silin) قدیمی ترین آن ها هستند. ایستگاه متروی پتروگرادسکایا (Petrogradskaya) در نزدیکی این رود قرار گرفته است.