تاریخچه نودل ؛ چطور این غذای ساده جهانی شد؟ - تور یونان ارزان

واژه نودل از کلمه آلمانی Nudel در قرن هجدهم گرفته شده است و غذایی تهیه شده از خمیر بدون مایه است که به صورت صاف غلتانده و در نهایت به صورت نوارها یا رشته های بلند بریده، کشیده یا اکسترود می گردد. نودل ها را می توان برای نگهداری کوتاه مدت در یخچال تهیه کرد یا خشک کرده و برای استفاده در آینده مورد استفاده قرار داد.

نودل ها را معمولا در آب جوش می پزند و گاهی اوقات روغن یا نمک به آن اضافه می کنند. و گاهی در ماهیتابه سرخ کرده یا در قابلمه همراه آب می پزند. همچنین در برخی از نقاط جهان به آن چیزهایی مثل سس اضافه می گردد یا را در سوپ استفاده می کنند.

واژه نودل از کلمه آلمانی Nudel در قرن هجدهم گرفته شده است.

به طور کلی می توان گفت در تاریخچه نودل ، ترکیب مواد در غذاهای نودلی منشاء ژئوفرهنگی دارد و نودل در بسیاری از فرهنگ ها غذای اصلی است. مثلا نودل چینی، نودل فیلیپینی، نودل اندونزیایی، نودل ژاپنی، نودل کره ای، نودل ویتنامی و نودل ایتالیایی در جهان معروف و شناخته شده هستند.

به طور کلی این غذا را می توان مظهر تطبیق پذیری و انعطاف پذیری دانست و در واقع همین طبیعت سازگارش است که باعث شده این غذا یک غذای مشهور جهانی گردد و با نام های مختلفی در فرهنگ های مختلف سرو گردد مثلا نودل در ویتنام به عنوان فو (pho)، چاو-چاو (chow-chow) در نپال، سِویان در هند (seviyan) و بسیاری از جایگزین ها و ترکیب های دیگر در سرتاسر جهان مصرف می گردد.

در حالیکه محبوبیت نودل یک توافق عمومی پذیرفته شده است، اما همچنان منشا به وجود آمدن این غذای خوشمزه موضوعی مورد بحث است. در تاریخچه نودل مدعیان زیادی از کشورهای مختلف خود را خالق نودل معرفی می کنند اما در این میان دعوای اصلی بین ایتالیا و چین است. ایتالیایی ها ادعا می کنند که پیشگامان این غذای گیاهی هستند، در حالی که چینی ها استدلال می کنند که آنها این حس آشپزی را اختراع کرده اند.

کاسه نودل 4000 ساله ای که در شمال چین پیدا شده است.

تاریخچه و منشا نودل

برخی از مورخان بر این باورند که خاستگاه نودل خاورمیانه بوده و در اصل با آرد سمولینا درست شده و قبل از پختن خشک شده است. برخی دیگر بر این باورند که زادگاه آن جایی در آسیای مرکزی بوده است. بسیاری از چینی ها هم معتقدند که این غذا ابتدا در چین ایجاد شده و از طریق سفرهای دریایی مارکوپولو به غرب پیشرفته است.

بسیاری از ایتالیایی ها هم مدعی اختراع پاستا هستند و استدلال می کنند که نودل مدت ها قبل از تولد مارکوپولو در ایتالیا بوده است.

برخی از مورخان مواد غذایی و باستان شناسان معتقدند قابل قبول ترین ادعا این بوده است که این غذای رشته شکل از خاور نزدیک (غرب آسیا، ترکیه و مصر) جایی که گندم دوروم برای اولین بار کشت شد، سرچشمه گرفت و در شرق و غرب و در طول زمان و جهتهای مختلف توسعه یافت.

در اوایل دهه 2000، یک کاسه نودل 4000 ساله در یک سایت باستان شناسی در شمال چین پیدا شد. کاسه پیدا شده که واژگون بود رویش رشته های زرد رنگ کاملا سالم و دست نخورده نودل ارزن رویش پیدا شد. قبل از کشف رشته های دست نخورده، اولین اشاره به نودل در کتابی بود که حدود 2000 سال پیش در سلسله هان نوشته شد.

بدون در نظر گرفتن سوابق مکتوب فرهنگ های دیگر که به تاریخچه نودل اشاره می کنند، فقط می توان گفت که نودل حداقل از 4000 سال پیش در چین وجود داشته با این احتمال که پیش از آن در منطقه ها دیگر هم وجود داشته است.

سوال پر تکرار: نودل از کجا آمده؟ ایتالیا یا چین!

هم ایتالیایی ها و هم چینی ها ادعای اختراع نودل را دارند. اما نودل از کجا آمده است؟

جن لین لیو نویسنده کتاب جاده نودل: از پکن تا رم با عشق، از پکن به رم سفر کرد تا منشا و توسعه این غذای محبوب را ردیابی کند و در طول جهت از شگفتی های خوشمزه بسیاری لذت برد. و طبق آنچه او هم تایید می کند قدیمی ترین ذکر تاریخی از این غذا را می توان در فرهنگ لغت قرن سوم پس از میلاد که گفته نودل از چین آمده پیدا کرد.

با این حال، اولین نودل های چینی به صورت رشته های خمیر نبودند بلکه به تکه های کوچکی شکل می گرفتند، از خمیر نان تشکیل می شدند و در یک تابه ووک که آب جوش در آن بود، ریخته می شدند. این نوع نودل که میان پیان نام دارد هنوز در چین مصرف می گردد.

یکی از جالب ترین تحقیقات نشان می دهد که این غذا در چین در واقع با سنت نان آغاز شد، چیزی که هنوز به طور گسترده در شمال چین خورده می گردد.

اشاره اولیه دیگری به نودل به تلمود اورشلیم مربوط می گردد که قدمت آن به قرن پنجم پس از میلاد برمی گردد و ایتریوم نامیده می گردد و چندین قرن بعد، ماکارونی رشته مانندی به نام ایتریوم که از سمولینا ساخته شده و قبل از پختن خشک می گردد از طریق سوری ها توصیف شده است.

البته، بر خلاف سایر اختراعات مثلا تلفن، مشخص دقیق زمان و مکان نودل با توجه به اینکه توسعه این غذا به نوآوری آشپزها متکی بوده، بسیار سخت است.

در چین، نودل به عنوان غذایی سازگار به بخش مهمی از رژیم غذایی مردم تبدیل شده است.

هنری از شرق آسیا

صرف نظر از این که نودل از شرق آسیا منشا گرفته باشد یا نه، نکته مهم این است که این منطقه توانسته به منطقه ای تبدیل گردد که نودل را نه تنها به بخش مهمی از رژیم غذایی، بلکه به غذایی که بی نهایت همه کاره و سازگار است تبدیل کند.

نودل در اوایل قرن نهم پس از میلاد از چین به ژاپن و در اوایل قرن چهاردهم به کره توسعه یافت و می توان گفت مستندات موجود از وجود این غذا در ایتالیا هم به این زمان برمی گردد و در این زمان علاوه بر نودل تولید شده با گندم یا ارزن، حالا در این زمان با برنج، گندم سیاه، ماش و ذرت هم ایجاد شد.

در حال حاضر نودل ها به شکل ضخیم و گرد، ضخیم و مسطح، باریک راسته یا باریک مواج موجود هستند. اما شکل اولیه اش در چین به صورت تکه های کوچکی از خمیر نان بود که در آب جوش انداخته می شد.

امروزه این فرم را می توان به شکل های نودل میان پیان mian pian (رشته های مسطح مربع)، نودل دائو شائو (رشته های ضخیم تر که با چاقو بریده می شوند) و مائو اِردو mao er duo (که در چین به معنای گوش گربه ای) دید. نودل های دست ساز (la mian) نوعی هنر است که ماه ها طول می کشد تا آماده گردد.

اهمیت فرهنگی این غذای جهانی

نودل از آن دسته غذاهایی است که توانسته سفری طولانی برود و در این سفر همه را مجذوب خود کند. اکنون در تمام نقاط جهان مردم با نودل به عنوان یک غذای سریع آشنا هستند، حتی اگر از تاریخچه نودل بی خبر باشند.

اگرچه نودل بخشی از زندگی روزمره در فرهنگ چینی است، اما هنگامی که این غذا در رویدادهای مهم تهیه و خورده می گردد، نقش نمادینی پیدا می کند.

در چین، اغلب در آغاز سال نو قمری و در روزهای تولد مصرف می گردد. در واقع نماد طول عمر و سلامتی خوب برای سال پیش رو هستند. اما در عین حال خرافات هایی هم با این غذا عجین شده که می گوید: بریدن نودل به معنای کوتاه کردن زندگی است.

اما نکته مهمی که در حین خوردن نودل مهم است طعم و بافت آن است. گفته می گردد نودل هایی که از گندم بهاره تولید می شوند بافت بهتری دارند. نودل برنج اما باید حتما صاف باشد؛ نه خیلی سفت باشد نه خیلی نرم. از طرف دیگر سس روی نودل باید تعادل خوبی از طعم ها داشته باشد.

بنابراین دفعه بعد که کاسه های نودل تان را می خورید، ارزش این را دارد که در نظر بگیرید و بدانید که نودل هایی که مصرف می کنید از دل هزاران سال تاریخ و تاثیرات فرهنگی به ما رسیده است.

بهترین نودل در کدام کشور تولید می گردد؟

در مورد این سوال هم بین ایتالیا و چین کشمکش است. اما یکی از مجذوب کننده ترین نکات در تاریخچه نودل تنوع بالای آن است.

در چین، سرآشپزهایی هستند که نازک ترین نودل ها به نام لامیان را درست می کنند و آن را در سوپ یا سسی که با گوشت گاو پخته تهیه شده و در آن فلفل، گشنیز و خرده های گوشت دارند، ترکیب می کنند.

در همین حال، در ایتالیا هم یک مدل نودل به نام اسفولی وجود دارد که ورقه های نازک نودل و اسفناج ورقه ای و نازک بریده شده را با هم مخلوط می کنند و در نهایت آنها را با سس بولونز و بشامل می پزند.

آیا تاریخچه پاستا و نودل یکی است؟

اغلب مردم تاریخچه پاستا و نودل را یکی می دانند اما این دو با هم تفاوت دارند. نودل ها و انواع پاستا عمدتا به دلیل مواد تشکیل دهنده و نوع فرآوری شان با هم تفاوت دارند. نودل معمولا با آرد آسیاب شده از گندم معمولی درست می گردد. در حالی که پاستا از سمولینا دوروم که درشت تر از آرد معمولی است، تهیه می گردد. با این حال، این تفاوت همیشه شاخص نیست.

به عبارتی می توان گفت همه رشته ها ماکارونی هستند ولی همه ماکارونی ها رشته نیستند. به عنوان مثال کوسکوس یک نوع ماکارونی است، اما هیچ شباهتی به نودل ندارد.

اسپاگتی ماکارونی است یا نودل؟

اسپاگتی (به ایتالیایی spaˈɡetti) یک ماکارونی بلند، نازک، جامد و استوانه ای است که غذای اصلی و سنتی ایتالیایی محسوب می گردد. مانند سایر پاستاهای ایتالیایی، اسپاگتی از گندم آسیاب شده و آب تهیه می گردد و گاهی اوقات با ویتامین ها و مواد معدنی غنی می گردد. هر چند اسپاگتی ایتالیایی معمولا از بلغور گندم دوروم تهیه می گردد.

آیا این غذا در آینده به غذای اصلی همه مردم جهان تبدیل خواهد شد؟

ماکارونی به غذای اصلی بسیاری از آمریکایی ها و مردم سراسر جهان تبدیل شده است، اما طرز تهیه نودل و ماکارونی در خانه هنوز نسبتا نادر است. و احتمالا با ادامه جنبش ساختن همه چیز از صفر در آمریکا می توان امیدوار بود، تهیه نودل هم به شکل سنتی مثل تهیه و پخت نان رواج پیدا کند و از این شکل رستورانی و فوری در آید.

اکنون در ژاپن نوعی نودل به نام رامن تهیه می گردد که فقط یک پدیده آشپزی نیست بلکه یک شگفتی فرهنگی هم است. در ژاپن به این غذا به چشم یک فست فود نگاه می گردد بنابراین غرفه های رامن در سرتاسر این کشور طبخ و خورده می گردد و مصرف گسترده رامن در میان ساکنان ژاپن جالب و بی نظیر است.

نودل رامن، در عصر حاضر، به یک غذای اصلی ملی در ژاپن پس از جنگ تبدیل شده، اگرچه نودل در کشور ژاپن ابداع نشده است اما به بخشی حیاتی از هویت ملی کشور و غذای مورد علاقه مردم آن منطقه تبدیل شده است.

ارزش غذایی نودل

هر 100 گرم نودل 138 کالری دارد. و چربی کل آن 2.1 گرم، چربی اشباعش 0.4 گرم، کلسترولش 29 ، سدیم 5، پتاسیم 38 میلی گرم، کربوهیدرات کل 25، فیبر 1.2، شکر 0.4، پروتئین 4.5 گرم است.

این غذای سریع همچنین حاوی یک درصد کلسیم، ویتامین D و کوبالامین است. و اندازه آهنش حدود، هشت درصد، منیزمش 5 درصد و ویتامین B6 هم به اندازه 0.06 درصد است.